Geyterie 'De Drey Mčmmekes'

Wethouder Schuurmans (die zelf uit Orthen afkomstig was) had nog een idee: zou er geen fontein bij het parkje kunnen komen? Hij dacht aan een geit. De geit immers was 'de koe van de arme', 'het spaarbankboekje van de keuterboer' en Orthen bezat zelfs een geitenfokvereniging. De mensen van Cor Unum zouden de keramische geit zelf vervaardigen, terwijl de Hovovo voor het mechanische deel zorgdroeg.

In wijkblad 'De kerk in het centrum' kunnen we meer lezen over de fontein. Enigszins badinerend werd er onder meer over geschreven: „De Klaterende Geit. Niet zomaar een fontein. Iets symbolisch voor oud-Orthen: bijvoorbeeld een geit die water spuit. De fantasie van Hovovo heeft er al iets op gevonden: een oud-Ortense schaarhuismeesterin die de geit melkt. Telkens als ze gezoend wordt, spuiten de tepels naar vier richtingen. En zoals de Efteling-ezel 'ia' roept, zo gilt de boerin 'niet doen' of 'nog eens'. Daar zijn we het nog niet over eens. En bij feestelijke gelegenheden: een bierspuiterij. Zoiets heeft Den Bosch nog niet!” In deze tekst is reeds sprake van een misverstand: de geit zou immers in vier richtingen spuiten!

De kunstenaars van Cor Unum maakten een model voor de fonteingeit. Echter, toen wethouder Schuurmans het kwam bekijken barstte hij in lachen uit: de geit had vier tepels! En dat, terwijl iedereen wist dat dit dier er slechts twee heeft!

De fontein is er nooit gekomen. Maar op koninginnedag 1966 werd het parkje feestelijk geopend. Vanzelfsprekend was ook wethouder Schuurmans - die die dag juist was geridderd in de Orde van de Nederlandse Leeuw - daarbij eveneens aanwezig. Toen kreeg het dierenparkje ook een naam: Geyterie De Drie Mčmmekes. Want, zo vertelde frater Benvenutus, „die gestudeerde mensen denken dat de geit vier tepels heeft, terwijl wij simpele Orthenaren denken dat het er maar twee zijn. Wij weten het nu niet meer. Daarom hebben we nu een parkje gecreëerd waarin geiten met drie tepels welkom zijn. Vandaar de naam Geyterie De Drie Mčmmekes.”